Begrippenkader indicatieproces; dit levert het jou als wijkverpleegkundige op

Deze week presenteert V&VN het Begrippenkader indicatieproces. Maar wat staat er in dit document? En wat levert het wijkverpleegkundigen op? We vroegen het Jelle Reijngoudt (24), wijkverpleegkundige bij RSZK ZorgProfessionals én deelnemer aan de leesgroep van het Begrippenkader indicatieproces.

Sinds 2015 zijn wijkverpleegkundigen weer verantwoordelijk voor de indicatie voor ‘verpleging en verzorging in de eigen omgeving’. Een goede zaak, maar de zwaardere rol van wijkverpleegkundigen brengt ook een grotere verantwoordelijkheid met zich mee. Als beroepsvereniging werkt V&VN daarom hard aan de professionalisering van de wijkverpleegkundige die wijkverpleging indiceert. Dit doen we onder andere met het project Intercollegiale toetsing, de Kennisagenda wijkverpleging en nu dus ook met het Begrippenkader Indicatieproces.

Discussie over begrippen

Het begrippenkader is een toelichting op het Normenkader indicatiestelling, dat omschrijft aan welke eisen je moet voldoen om te mogen indiceren en verpleging en verzorging in de eigen omgeving te organiseren. In de praktijk blijkt dat er na vier jaar nog steeds discussies plaatsvinden over de begrippen die bij het indiceren worden gebruikt. Het begrippenkader moet duidelijkheid scheppen. De begrippen waar veel discussie over is, worden uitgelegd en knelpunten worden benoemd.

Terminaliteitsverklaring

“Toen ik het begrippenkader las dacht ik direct: hier kunnen we iets mee!”, vertelt Jelle. “In de praktijk zijn er veel vragen over bepaalde begrippen. Zo heb ik zelf vaak meegemaakt dat ik nachtzorg wilde inzetten bij een cliënt, maar dat de huisarts geen verklaring wilde afgeven waarin staat dat de cliënt terminaal is. De zorgverzekeraar bleef vragen om een terminaliteitsverklaring. In het begrippenkader staat dat zo’n verklaring alleen vereist is bij een Wet langdurige zorg-indicatie. In het vervolg kan ik hier dus op terugvallen als een verzekeraar hierover in discussie gaat.”

Maximale aantal uren zorg

Een ander voorbeeld dat Jelle noemt, gaat over het maximale aantal uren zorg dat je mag indiceren in de zorgverzekeringswet. “Er wordt door veel organisaties actief gestuurd op het maximale aantal uren zorg dat je mag indiceren. In het begrippenkader staat dat in de zorgverzekeringswet géén maximum bestaat als het gaat om (uren) zorg die geleverd kan worden.” Volgens het begrippenkader is er impliciet wel een grens, en die ligt binnen het professioneel handelen en het welzijn van de cliënt. Het gaat erom dat de cliënt veilig en verantwoord thuis kan zijn.

Onderbouwing

Het begrippenkader zorgt dus voor meer duidelijkheid en dat wijkverpleegkundigen hun indicatie beter kunnen onderbouwen. Jelle: “Voor het begrippenkader was het soms lastig om te verklaren waarom je bepaalde dingen deed. Het begrippenkader biedt handvatten en zorgt ervoor dat je je werk beter kunt onderbouwen richting alle betrokkenen – collega’s, je leidinggevende, de zorgverzekeraar, maar ook naar je cliënt. Je kunt ergens op terugvallen én je komt tot een sterkere indicatie.”

In de praktijk

Nu het begrippenkader gepresenteerd is, volgt de volgende stap: het document inzetten in de praktijk. Jelle heeft hier al ideeën over: “Binnen mijn organisatie hebben we een vakgroep bestaande uit ruim twintig wijkverpleegkundigen. We gaan het document uitgebreid bespreken. Is alles bekend bij iedereen? Staan er opvallende dingen in die we nog niet wisten? Ook willen we het document bij het management onder de aandacht brengen.” Hoe ga jij met het begrippenkader aan de slag? Laat het ons weten in een reactie.

Foto: Natasja de Vries

Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.