Werk aan de wijk!

Serie: Sonja’s werk voor en achter de schermen

<em>‘Wat dóe je nou eigenlijk precies voor ons?!’ Die vraag krijgt directeur Sonja Kersten regelmatig van V&VN-leden. Daarom opnieuw: een blik in de agenda van Sonja.

In april zag het Kwaliteitskader Wijkverpleging het licht. Voor het eerst hebben we met alle partijen samen in de wijk opgeschreven wat goede zorg in de wijk precies inhoudt. Maar daarmee waren we er nog niet. Want hoe zorg je dat 32 dichtbedrukte pagina’s aan beleid ook echt toegepast gaan worden? Het is heel verstandig om af en toe het hele kader door te lopen, maar dat doe je natuurlijk ook niet elke dag.

Werkdocument Kwaliteitskader Wijkverpleging

Daarom hebben we het Kwaliteitskader Wijkverpleging vertaald naar een werkdocument. Het is een praktisch overzicht van hoe je de zorg voor je cliënt het beste kunt organiseren. Een houvast om het goede gesprek te voeren. Binnen je team, met je leidinggevende, en met je cliënt. Wat kan, mag en moet je van elkaar verwachten. Niet om elkaar af te rekenen. Wel om samen te leren en te verbeteren. Met als doel de beste zorg voor de cliënt, passend bij wat hij of zij nog kan. Met veel meer aandacht voor preventie en voor de zelfredzaamheid van cliënten. Zeker nu we steeds ouder worden, en het beleid is om ons langer zelfstandig thuis te laten wonen, wordt die zelfredzaamheid steeds belangrijker.

Dat vergt echt een andere manier van werken, en van denken, dan tot nu toe. Van iedereen in het wijkverpleegkundig team, én van cliënten. Niet langer iemand met de beste bedoelingen alles uit handen willen nemen, maar samen kijken wat iemand zelf kan doen. Natuurlijk, binnen de grenzen van zijn of haar beperkingen, maar toch gericht op zoveel mogelijk kwaliteit van leven. Op wat je cliënt, samen met zijn of haar naasten, zelf kan doen.

Het verbinden van formele zorg met informele zorg, een brug slaan tussen het sociaal en het medisch domein, het opnieuw vinden van je weg tussen verschillende wetten en financieringsbronnen – het kost allemaal veel tijd.

Ook in een ander opzicht is meer tijd nodig. Een kop koffie voor je cliënt is zo gezet, hem of haar dat zelf helpen doen vergt meer tijd. Die overgang naar een nieuwe manier van werken is best spannend. Zeker als je cliënt iets anders gewend is. En als je zelf jarenlang de neiging hebt gehad veel zelf op te lossen. Toch is die nieuwe beweging heel waardevol en de moeite waard. Want op de langere termijn maak je iemand onafhankelijker. Daar pluk je op termijn de vruchten van qua welzijn en kwaliteit van leven.

De volgende stap is natuurlijk dat wijkverpleegkundigen de tijd en ruimte krijgen om aan die zelfredzaamheid te werken. Dat ze niet worden afgerekend op het aantal minuten dat ze bij iemand over de vloer zijn, maar op het effect van hun handelen: betere kwaliteit van leven en meer zelfredzaamheid van hun cliënten.

Dát is wat ons met het kwaliteitskader voor ogen staat. En dat lukt alleen als ieder zijn verantwoordelijkheid neemt. En elkaar daar ook op aanspreekt. Bijvoorbeeld door in je team regelmatig te bespreken of je qua samenstelling en competenties past bij de hulpvraag van de cliënten. Of door met je cliënt geregeld te kijken of de zorg die je levert nog steeds bij zijn of haar wensen past, bij zijn of haar beperkingen en (on-)mogelijkheden. Neem het werkdocument dus regelmatig door, en blijf het bespreken. Want wijkverpleging is teamwork, en dat doe je nooit in je eentje.

Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.